Κοντά σας
Από την ίδρυσή της, τον 4ο αι. π.Χ., έως σήμερα η Θεσσαλονίκη διατηρεί σταθερά τον χαρακτήρα της πόλης, αποτελώντας πάντα ένα μεγάλο, κομβικής σημασίας, αστικό κέντρο. Στη μακραίωνη και πολυποίκιλη ιστορία της, πέρασε διαδοχικά στη σφαίρα μεγάλων αυτοκρατοριών (ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική), ενώ οι επιδράσεις που δέχτηκε εμπλουτίστηκαν και από την εγκατάσταση σ’ αυτήν πολλών άλλων εθνοτήτων και θρησκευτικών ομάδων (Εβραίων, Λατίνων, Αρμενίων κ.λπ.), αλλά και Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία. Τα διαφορετικών περιόδων πολυάριθμα μνημεία της, που σώζονται σήμερα στην πόλη σε μια σπάνια και γοητευτική συνύπαρξη, αποτυπώνουν με τον εμφατικότερο τρόπο αυτή τη διαχρονικά πολυπολιτισμική και κοσμοπολίτικη φυσιογνωμία της.
Αξιοθέατα Θεσσαλονίκης
Η πόλη διαθέτει μερικές από τις πιο όμορφες εκκλησίες στη Ελλάδα. Η Αγία Σοφία βρίσκεται κοντά στη Εγνατία και θυμίζει πολύ την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη. Στο ιερό θα δείτε ένα υπέροχο ψηφιδωτό με την Παναγία να κρατάει το Χριστό στα χέρια της. Πολύ κοντά στην Καμάρα βρίσκεται η εκκλησία της Ροτόντας. Η εκκλησία αυτή αρχικά ήταν ειδωλολατρικός ναός και αποτελούσε ένα ενιαίο τμήμα με την Καμάρα. Σήμερα ονομάζεται Άγιος Γεώργιος και διατηρεί
το μοναδικό σωσμένο μιναρέ στην πόλη. Λίγο τώρα έξω από την πόλη, στην περιοχή της Σουρωτής και πάνω στην πλαγιά του βουνού, βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο οποίο «κοιμήθηκε» ο Πατήρ Παίσιος. Αποτελεί πολύ γνωστό τόπο προσκυνήματος.
Ροτόντα
Το εντυπωσιακό αυτό κυκλικό οικοδόμημα, βρίσκεται στον άξονα που συνδέει τη θριαμβική αψίδα του Γαλερίου με το Ανάκτορο του Γαλερίου. Έχει διάμετρο 24,5 μ. ενώ ο γιγαντιαίος τρούλος του ύψος 30 μ. Κτίστηκε το 306 μ.Χ. από τον Γαλέριο, ίσως ως ναός του Δία ή του Καβείρου ή ως μαυσωλείο του, αλλά τον 5ο αι. μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό, αφιερωμένο στους Αγίους Ασώματους. Στα εξαιρετικά ψηφιδωτά (5ου αι.) που διασώζονται, εντυπωσιάζει ο πλούτος των θεμάτων, η φυσιοκρατική τους απόδοση, η ποικιλία των χρωμάτων και η λαμπρότητα των χρυσών και ασημένιων ψηφίδων. Το 1591 μετατράπηκε σε τζαμί, όταν προστέθηκε και ο επιβλητικός μιναρές που σώζεται ως σήμερα. Στην πλατεία γύρω από τη Ροτόντα βρίσκεται και η μικρή εκκλησία Άγιος Γεώργιος, απ’όπου το μνημείο πήρε την άλλη ονομασία του, ενώ λειτουργούν πολλά καφέ και μπαρ. Επίσης, στην παρακείμενη οδό Μελενίκου σώζονται τμήματα του ανατολικού τείχους της πόλης.
Αγιοι Δώδεκα Απόστολοι
Το εντυπωσιακό αυτό κυκλικό οικοδόμημα, βρίσκεται στον άξονα που συνδέει τη θριαμβική αψίδα του Γαλερίου με το Ανάκτορο του Γαλερίου. Έχει διάμετρο 24,5 μ. ενώ ο γιγαντιαίος τρούλος του ύψος 30 μ. Κτίστηκε το 306 μ.Χ. από τον Γαλέριο, ίσως ως ναός του Δία ή του Καβείρου ή ως μαυσωλείο του, αλλά τον 5ο αι. μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό, αφιερωμένο στους Αγίους Ασώματους. Στα εξαιρετικά ψηφιδωτά (5ου αι.) που διασώζονται, εντυπωσιάζει ο πλούτος των θεμάτων, η φυσιοκρατική τους απόδοση, η ποικιλία των χρωμάτων και η λαμπρότητα των χρυσών και ασημένιων ψηφίδων. Το 1591 μετατράπηκε σε τζαμί, όταν προστέθηκε και ο επιβλητικός μιναρές που σώζεται ως σήμερα. Στην πλατεία γύρω από τη Ροτόντα βρίσκεται και η μικρή εκκλησία Άγιος Γεώργιος, απ’όπου το μνημείο πήρε την άλλη ονομασία του, ενώ λειτουργούν πολλά καφέ και μπαρ. Επίσης, στην παρακείμενη οδό Μελενίκου σώζονται τμήματα του ανατολικού τείχους της πόλης.
Αγιος Παντελεήμονας
Βρίσκεται στην οδό Ιασωνίδου, πολύ κοντά στη Ροτόντα. Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ταυτίζεται με το καθολικό της Μονής Ισαάκ ή Θεοτόκου Περιβλέπτου, με κτήτορα τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ιάκωβο (1295-1314). Είναι σταυροειδής τετρακιόνιος ναός, με τρούλο και εξωτερική στοά, από την οποία σώζονται τα ανατολικά άκρα διαμορφωμένα σε παρεκκλήσια. Κατά την τουρκοκρατία μετατράπηκε σε τζαμί με την επωνυμία Ισαακιέ Τζαμί (τζαμί του Ισαάκ). Από την τοιχογράφηση, σώζονται παραστάσεις με μορφές αγίων και ιεραρχών, καθώς και παράσταση της Παναγίας, του 13ου-14ου αιώνα.
Αγία Σοφία
Κτίστηκε στα μέσα του 7ου αι. πάνω σε ερείπια βασιλικής του 5ου αι., ως κατασκευαστικό αντίγραφο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παλαιοχριστιανικά μνημεία σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο. Ανήκει στον τύπο του μεταβατικού σταυροειδούς ναού με τρούλο και περίστωο. Λειτούργησε ως μητροπολιτικός ναός μέχρι τον 1523, όταν μετατράπηκε σε τζαμί, για να αποδοθεί ξανά στη χριστιανική λατρεία μετά το 1912. Τα κιονόκρανα είναι του 5ου-6ου αι. (από τον παλαιότερο ναό), ενώ αξίζει να προσέξετε τα θαυμάσια ψηφιδωτά, ιδιαίτερα αυτό του τρούλου που εικονίζει την Ανάληψη του Χριστού, και τις τοιχογραφίες της, που κατασκευάστηκαν σε διάφορες φάσεις από τον 8ο έως το 11ο αι. Στη νότια πλευρά του ναού και σε κατάφυτη αυλή, βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου (1940), απ΄ όπου εισέρχεστε στο παλαιοχριστιανικό βαπτιστήριο (κατακόμβη) της Αγίας Σοφίας, κτισμένο στα λείψανα ρωμαϊκού λουτρού.
Βυζαντινό Λουτρό
(Κουλέ Καφέ)
Βρίσκεται στην πλατεία Ρομφέη, στην Άνω Πόλη και είναι το μοναδικό σωζόμενο βυζαντινό λουτρό. Πλινθόκτιστο με τρούλο, κτίστηκε τον 13ο αι. και λειτούργησε ως το 1940. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν και ονομάστηκε Κουλέ Χαμάμ, μετατράπηκε σε διπλό (ανδρικό και γυναικείο).
Μονή Βλατάδων
Κτίστηκε στα μέσα του 7ου αι. πάνω σε ερείπια βασιλικής του 5ου αι., ως κατασκευαστικό αντίγραφο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παλαιοχριστιανικά μνημεία σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο. Ανήκει στον τύπο του μεταβατικού σταυροειδούς ναού με τρούλο και περίστωο. Λειτούργησε ως μητροπολιτικός ναός μέχρι τον 1523, όταν μετατράπηκε σε τζαμί, για να αποδοθεί ξανά στη χριστιανική λατρεία μετά το 1912. Τα κιονόκρανα είναι του 5ου-6ου αι. (από τον παλαιότερο ναό), ενώ αξίζει να προσέξετε τα θαυμάσια ψηφιδωτά, ιδιαίτερα αυτό του τρούλου που εικονίζει την Ανάληψη του Χριστού, και τις τοιχογραφίες της, που κατασκευάστηκαν σε διάφορες φάσεις από τον 8ο έως το 11ο αι. Στη νότια πλευρά του ναού και σε κατάφυτη αυλή, βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου (1940), απ΄ όπου εισέρχεστε στο παλαιοχριστιανικό βαπτιστήριο (κατακόμβη) της Αγίας Σοφίας, κτισμένο στα λείψανα ρωμαϊκού λουτρού.
Τείχη
Η Θεσσαλονίκη περιτοιχίστηκε αμέσως μετά τη δημιουργία της από τον Κάσσανδρο, ενώ περίπου το 390 μ.Χ. πραγματοποιήθηκαν μεγάλης κλίμακας επεμβάσεις από τον Θεοδόσιο Α’. Στους βυζαντινούς χρόνους κατασκευάστηκε το λιμάνι (στο ΝΔ τμήμα) και ανεγέρθηκε το τείχος της Ακρόπολης . Κατά την Ενετοκρατία (α’ μισό 15ου αι.) έγιναν προσπάθειες ενίσχυσής του, λόγω του τουρκικού κινδύνου και για το λόγο αυτό ορισμένοι μελετητές αποδίδουν την αρχική κατασκευή του Πύργου Τριγωνίου και του Λευκού Πύργου , σ’ εκείνη την περίοδο. Τους επόμενους αιώνες, οι Τούρκοι πραγματοποίησαν ενισχυτικές εργασίες σε διάφορα σημεία. Σε επιγραφές των τειχών αποτυπώνονται οι επεμβάσεις και οι ανακαινίσεις, που πραγματοποιήθηκαν διαχρονικά. Τα τείχη είχαν σχήμα ακανόνιστου τραπεζίου, με απολήξεις στον Πύργο Βαρδαρίου στα δυτικά και τον Λευκό Πύργο στα ανατολικά και συνολικό μήκος 7 χλμ. Μετά το 1870 για την εξυγίανση των πεδινών περιοχών αλλά και την επέκταση της πόλης, ξεκίνησε η κατεδάφιση των παραθαλάσσιων και στη συνέχεια τμημάτων των δυτικών και ανατολικών τειχών. Σήμερα διατηρούνται 3 χλμ., που με ύψος από 8,30 μ. έως 10,50 μ. και πλάτος έως 4,50 μ., αποτελούν ένα εντυπωσιακό μνημείο, ιδιαίτερης αρχαιολογικής και πολιτιστικής αξίας.
Πλατεία Αριστοτέλους
Είναι η κεντρική πλατεία της Θεσσαλονίκης και μία από τις μεγαλύτερες και εντυπωσιακότερες στην Ελλάδα, πολύβουη όλες τις ώρες της μέρας. Αποτελεί ένα από τα λίγα μέρη του σχεδίου της επιτροπής Εμπράρ που εφαρμόστηκε μετά την πυρκαγιά του 1917, αν και η διαμόρφωσή της ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Πρόκειται για παραθαλάσσια πλατεία με «άνοιγμα» 100 μ., που προσφέρει εξαιρετική θέα στον Θερμαϊκό κόλπο και τον ορεινό όγκο του Ολύμπου. Διαθέτει μνημειακή αρχιτεκτονική, ενώ οι προσόψεις των κτηρίων, με κιονοστοιχίες, καμάρες και
στοές συνδυάζουν στοιχεία από τη βυζαντινή παράδοση της πόλης με ευρωπαϊκά μοτίβα του μεσοπολέμου. Την πλατεία οριοθετούν δύο «δίδυμα» κοίλα κτήρια: στη δυτική όψη, το ξενοδοχείο «Ηλέκτρα Παλλάς», (τέλη δεκαετίας 1960), που κτίστηκε από αρχιτέκτονες του Ε.Ο.Τ. και στην ανατολική πλευρά το «Ολύμπιον», που αναγέρθηκε σταδιακά έως τα τέλη της δεκαετίας του 1950 (σε σχέδια του Ζ. Μοσέ) και αποτελεί έδρα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Λαδάδικα
Από τις ελάχιστες περιοχές του κέντρου, που διασώθηκε από την πυρκαγιά του 1917. Δημιουργήθηκε τον 16ο αι., όταν οι Τούρκοι επιχωμάτωσαν το βυζαντινό τεχνητό λιμάνι, έφτανε ως την περιοχή «Φραγκομαχαλάς» και μέχρι την κατεδάφισή τους βρισκόταν έξω από τα δυτικά τείχη της πόλης. Περιοχή χονδρεμπορίου κοντά στο λιμάνι, υπήρχαν εδώ καταστήματα μπαχαρικών και σιτηρών και μετά το 1917 κυρίως αποθήκες λαδιού. Η χάραξη των οδών παραμένει ίδια από τα τέλη του 19ου αι., ενώ τα περισσότερα κτήρια -κυρίως του β’ μισού 19ου αι.- είναι διώροφα, κατασκευασμένα από βιομηχανικό τούβλο και ξύλο, αν και αρκετά από αυτά κατεδαφίστηκαν αργότερα για τη διάνοιξη ή διαπλάτυνση δρόμων. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, η περιοχή σταδιακά υποβαθμίστηκε, αλλά το 1985 κηρύχθηκε ιστορική και τα κτήριά της διατηρητέα και από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 σειρά αναπλάσεων την ανέδειξαν σε έναν από τους βασικότερους πόλους διασκέδασης της πόλης, όπου λειτουργούν πολυάριθμα εστιατόρια, μπαρ, χώροι ζωντανής ελληνικής μουσικής και καφέ. Κεντρικό σημείο για να αρχίσετε την περιήγησή σας είναι η πλατεία Μοριχόβου, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν ακόμα η πλατεία Πετρακάκη, όπου μεταξύ άλλων βρίσκεται και το Μέγαρο του Οθωμανικού Ταχυδρομείου (σήμερα, ξενοδοχείο), καθώς και οι οδοί Αιγύπτου, Κατούνη, Λυκούργου και Εδέσσης (στην πλατεία Εμπορίου ή Άνω Λαδάδικα, μετά την οδό Τσιμισκή) στην οποία σώζονται και δύο παλιά χάνια. Εξάλλου, σε προσόψεις κτηρίων προς το λιμάνι, παραμένουν ακόμα ίχνη καπνού από τη πυρκαγιά του 1917!
Λευκός Πύργος
Το σήμα-κατατεθέν και το διασημότερο μνημείο της πόλης. Κτίστηκε πιθανότατα στα τέλη του 15ου αι. στη συμβολή του ανατολικού και του παραθαλάσσιου τείχους της πόλης, ενώ πιθανολογείται η ύπαρξη πύργου στο σημείο ήδη από την Ενετοκρατία. Είναι κυκλικός, έχει ύψος 33,90 μ. με έξι ορόφους, διάμετρο 22,70 μ. και έως τις αρχές του 20ου αι. τον περιέβαλε οχυρωματικός περίβολος. Κατά καιρούς, πήρε διάφορες ονομασίες, ενώ το 19ο αι. ονομαζόταν «Πύργος των Γενίτσαρων» ή «του Αίματος», καθώς ήταν φυλακή θανατοποινιτών, που οι γενίτσαροι εκτελούσαν στις επάλξεις. Το 1890 βάφτηκε λευκός, παίρνοντας τη σημερινή του ονομασία. Στο εσωτερικό του, λειτουργεί εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση για την ιστορία της Θεσσαλονίκης, ενώ από την κορυφή του η θέα είναι πανοραμική. Η μικρή πλατεία γύρω από το μνημείο είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της πόλης, ενώ από εδώ ξεκινούν και μικρά πλωτά μπαρ, που πραγματοποιούν μικρή βόλτα στον Θερμαϊκό κόλπο με τη συνοδεία καφέ ή ποτού. Απέναντι, βρίσκεται το ομώνυμο Πάρκο, με το υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κήπου, αναψυκτήριο, παιδική χαρά και πίστα skateboard.
Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα
Από τα ελάχιστα αμιγή νεοκλασικά κτήρια της πόλης, κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1890-1893 με σχέδια του Ερν. Τσίλλερ, μετά την πυρκαγιά του 1890. Έως το 1912 στέγαζε το Ελ ληνικό Γενικό Προξενείο, ενώ την περίοδο 1923-1978 δημόσια δημοτικά σχολεία. Έκτοτε, παραχωρήθηκε για την εγκατάσταση των συλλογών του Μουσείου. Δίπλα, βρίσκεται ο μητροπολιτικός ναός Αγίου Γρηγορίου Παλαμά (1914, σε σχέδια των Ερν. Τσίλερ και Ξεν. Παιονίδη), που ανήκει στον βυζαντινό οκταγωνικό τύπο με νεορωμανικά και νεοκλασικά στοιχεία, ενώ πίσω από τον ναό (στη συμβολή των οδών Βογατσικού και Μητροπόλεως), το Εκκλησιαστικό Μουσείο Μητρόπολης Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνει σημαντική συλλογή εικόνων και εκκλησιαστικών κειμηλίων.
Πλατεία Αγίας Σοφίας
Όμορφη πλατεία με αρκετό πράσινο, διαμορφώθηκε μετά την πυρκαγιά του 1890
και περιλαμβάνει τον χώρο γύρω από τον ομώνυμο ναό και τμήματα των οδών Ερμού (ως την οδό Καρ. Ντηλ) και Αγ. Σοφίας (ως την Εγνατία). Η τελευταία είναι πεζοδρομημένη, επίσης, ως την οδό Τσιμισκή. Στο μέσον υπάρχει μνημείο για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού (2006, Ελ. Βάλβη), ενώ σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν αρκετά από τα γύρω κτήρια, όπως το Μέγαρο Λόγγου («Κόκκινο Σπίτι») του 1925 (στη συμβολή των οδών Ερμού και Αγ. Σοφίας) και το Μέγαρο Χατζηδημητρίου του 1924 (στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Καρ. Ντηλ). Εξάλλου, από την πλατεία ξεκινούν οι οδοί Παύλου Μελά και Ικτίνου (πεζόδρομος) που μαζί με την παρακείμενη οδό Ζεύξιδος, αποτελούν σύνηθες σημείο για αγορές και στάση για καφέ, ποτό ή φαγητό.
Πλατεία Ναυαρίνου
Παραδοσιακά χώρος συγκέντρωσης των φοιτητών, θεωρείται ως μία από τις «εναλλακτικές» περιοχές της πόλης. Στην πλατεία, που αναπτύσσεται γύρω από το Ανάκτορο του Γαλερίου, αλλά και στους γύρω δρόμους (πεζόδρομος Γούναρη, Γονατά, Βύρωνος, Ισαύρων, Ι. Μιχαήλ, Θεοχάρη) υπάρχουν καφέ, ατμοσφαιρικά μπαρ, ταβέρνες και ουζερί, κινηματογραφικές αίθουσες αλλά και συναυλιακοί χώροι. Παράλληλα, στην περιοχή θα βρείτε βιβλιοπωλεία και ενδιαφέροντα μαγαζιά που πωλούν δίσκους, αντίκες, ρούχα κ.ά. Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει σιντριβάνι με το γλυπτό «Το παιδί που σφυρίζει» και μικρή παιδική χαρά. Παρατηρείστε την προοπτική από την οδό Γούναρη προς την Καμάρα και τη Ροτόντα αλλά και προς τη θάλασσα, ενώ αξίζει μια επίσκεψη και στη γειτονική εκκλησία της Νέας (ή Μεγάλης) Παναγίας (στη συμβολή των οδών Γούναρη και Μητροπόλεως), του 1727.
Ανάκτορο Γαλέριου
Πρόκειται για ένα υπαίθριο αρχαιολογικό μουσείο, στο κέντρο της πόλης. Η κατασκευή του ξεκίνησε στα τέλη του 3ου-αρχές 4ου αι. από τον Γαλέριο και ανήκει στο Γαλεριανό Συγκρότημα (συνολικής έκτασης 150.000 τ.μ.), που περιλάμβανε επίσης τον Ιππόδρομο, την Αψίδα ή Καμάρα και τη Ροτόντα , καθώς και άλλα οικοδομήματα ποικίλων χρήσεων, που σήμερα βρίσκονται κάτω από σύγχρονες οικοδομές. Έως την καταστροφή του τον 7ο αι., εκτός από τον Γαλέριο διέμειναν εδώ και άλλοι αυτοκράτορες (Θεοδόσιος Α’ κ.ά.). Θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της ύστερης αρχαιότητας σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.
Πύργος ΟΤΕ
Κατασκευάστηκε το 1969 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αλ. Αναστασιάδη, ως το εκθεσιακό περίπτερο του Οργανισμού, αλλά και για τηλεπικοινωνιακές ανάγκες. Δεσπόζει στον ορίζοντα της πόλης, αφού μαζί με την κεραία έχει συνολικό ύψος 70 μ. Στους ορόφους του στεγάζονται ραδιοφωνικοί σταθμοί και ψηλότερα τουριστικό καφέ με περιστρεφόμενο δάπεδο (πλήρης περιστροφή σε 70΄), απ΄ όπου η θέα ολόκληρης της πόλης, αλλά και του θαλάσσιου μετώπου είναι εκπληκτική. Πολύ κοντά, βρίσκεται και το ενδιαφέρον Μουσείο Ραδιοφώνου.
Χαμζά Μπέη Τζαμί
Κατασκευάστηκε το 1467 από την κόρη του στρατιωτικού διοικητή του σουλτάνου Μουράτ Β’ Χαμζά Μπέη και είναι το μοναδικό τζαμί στην Ελλάδα με περίστυλη αυλή. Για πολλές δεκαετίες λειτούργησε ως κινηματογράφος με την επωνυμία «Αλκαζάρ». Σήμερα, αναστηλώνεται προκειμένου να στεγάσει έκθεση με ευρήματα από τις ανασκαφές του μετρό. Ακριβώς πίσω, βρίσκεται το Μέγαρο Δήμου, που έως πρόσφατα στέγαζε το Δημαρχείο της πόλης και είναι γνωστό και ως «Καραβάν Σεράι», αφού εδώ υπήρχε οθωμανικό χάνι (αρχών 16ου αι.).
Ρωμαϊκή (Αρχαία) Αγορά
Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, η περιοχή (έκτασης 20 στρ.) αποτελούσε το κοινωνικό και θρησκευτικό κέντρο της πόλης. Η κατασκευή της πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις (μέσα 2ου και μέσα 3ου αι. μ.Χ.), ενώ εγκαταλείφθηκε σταδιακά μετά τον 7ο αι. Το ΒΔ τμήμα του αρχαιολογικού χώρου καταλαμβάνει μεγάλη ορθογώνια πλατεία Α με ίχνη μαρμάρινης πλακόστρωσης. Στο Ν τμήμα της πλατείας σώζεται το ισόγειο τμήμα της πολυόροφης μεγαλύτερο μέρος της διπλής υπόγειας Κρυπτής Στοάς Β που πιθανόν λειτουργούσε ως δημόσια αποθήκη. Σε τοίχο της βρέθηκε μεγάλης αξίας παλαιοχριστιανική τοιχογραφία, γεγονός που δείχνει πως ο χώρος χρησιμοποιήθηκε και από τους χριστιανούς κατά τους όψιμους ρωμαϊκούς χρόνους. Νότια της στοάς υπήρχαν καταστήματα που λειτουργούσαν από τον 1ο ως τον 13ο αι., ενώ ως προέκταση, έχει διαμορφωθεί το υπόγειο Μουσείο Ρωμαϊκής Αγοράς. Πίσω από την καλοδιατηρημένη ανατολική στοά εντοπίστηκε το Ωδείο (2ου-3ου και 4ου αι. μ.Χ.) Γ , που αναστηλώθηκε και φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ δίπλα διασώζονται νομισματοκοπείο και αρχείο εγγράφων. Τέλος στην ΝΑ πλευρά αποκαλύφθηκε κυκλικό Λουτρό Δ, με χρήση από τον 1ο αι. π.Χ. Στον αρχαιολογικό χώρο έχουν βρεθεί τμήματα κιονοστοιχίας, ψηφιδωτά δάπεδα, μαρμάρινα σκαλοπάτια, τμήμα λιθόστρωτου δρόμου, αγωγοί αποχέτευσης, αργυρά νομίσματα, λίθινα και μαρμάρινα γλυπτά. Η αγορά συνδέεται, επίσης, με τις «μαγεμένες» (las incantadas), μια διώροφη στοά με κορινθιακούς κίονες και πεσσούς, από τους οποίους σώθηκαν τέσσερις διακοσμημένοι με ανάγλυφες μορφές στην εσωτερική και εξωτερική τους πλευρά («Στοά των Ειδωλίων»). Η Στοά βρίσκονταν πιθανώς στην νότια είσοδο της αγοράς (από την Εγνατία). Το 1864, οι πεσσοί μεταφέρθηκαν από τον Γάλλο Εμμ. Μιλέρ στο Μουσείο του Λούβρου (Παρίσι), όπου βρίσκονται έως σήμερα.
Οδός Επταπυργίου
Πρόκειται για έναν από τους πιο ενδιαφέροντες δρόμους της Άνω Πόλης, που εκτείνεται στην εσωτερική πλευρά των βόρειων τειχών, τα οποία αποτελούσαν προτείχισμα της Ακρόπολης. Αξίζει να περπατήσετε από τη συμβολή με την οδό Παλαμηδίου (προς τα δυτικά), όπου βρίσκεται η 3η Πορτάρα, γνωστή με το όνομα «Εσκί Ντελίκ» ως την κεντρική Πορτάρα. Εκτός από τα ενδιαφέροντα παραδοσιακά κτίσματα και το εγκαταλελειμμένο Ζιχνί Τζαμί (1902), παρατηρείστε τα χαρακτηριστικά «καστρόπληκτα», παλιά προσφυγικά σπίτια, που κτίστηκαν κατά μήκος του τείχους ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920. Παρόμοια σπίτια σώζονται, επίσης, στα ανατολικά και δυτικά τείχη.
Ακρόπολη - Επταπύργιο (Γεντί Κουλέ)
Το εντυπωσιακό αυτό φρούριο βρίσκεται στο ΒΑ άκρο των τειχών της πόλης, μέσα στην Ακρόπολη, που είναι από τις λίγες κατοικημένες στον κόσμο. Για να φτάσετε από την Πορτάρα, ακολουθήστε τις οδούς Πολυδώρου, κατά μήκος των βόρειων τειχών, Γιαλούρου και Εράσμου. Κτίστηκε τον 12ο αι. πιθανότατα πάνω σε φρούριο του 9ου αι. και πήρε το όνομά του από το γεγονός πως αρχικά είχε επτά πύργους. Στη σημερινή του μορφή αποτελείται από δέκα πύργους και τον περίδρομο. Η βόρεια πλευρά ήταν τμήμα του παλαιοχριστιανικού τείχους της πόλης, ενώ οι πύργοι της νότιας πλευράς προστέθηκαν κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Το 1431, οι Οθωμανοί πραγματοποίησαν επεμβάσεις, όπως αναφέρεται σε επιγραφή που βρίσκεται πάνω από την είσοδο. Γύρω στο 1890 μετατράπηκε σε φυλακές βαρυποινιτών με την ανέγερση νεότερων κτηρίων, εσωτερικά και εξωτερικά. Το 1989, οι φυλακές, που έμειναν γνωστές με το τουρκικό όνομά τους Γεντί Κουλέ, μεταφέρθηκαν και το φρούριο διαμορφώθηκε σε επισκέψιμο μνημείο. Αξίζει να διασχίσετε τον περιμετρικό χωματόδρομο του φρουρίου, όπου σώζεται παλαιοχριστιανική δεξαμενή και τμήματα παλαιοχριστιανικής βασιλικής και η θέα στη γύρω περιοχή είναι θαυμάσια.
Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονικής
Φιλοξενεί μοναδικά έργα τέχνης και ανασκαφικά σύνολα από ολόκληρη τη Μακεδονία, που παρουσιάζουν όλες τις πτυχές του ιδιωτικού και δημόσιου βίου στην περιοχή από τους προϊστορικούς χρόνους ως την ύστερη αρχαιότητα. Τα εκθέματα κατανέμονται σε έξι βασικές ενότητες: • Προς τη γένεση των πόλεων (ισόγειο, αιθ. 4). Παρουσιάζονται μαρτυρίες για οικισμούς της εποχής του σιδήρου στη Μακεδονία, από το 1100-700 π.Χ. • Η Μακεδονία από τον 7ο αι. π.Χ. ως την Ύστερη Αρχαιότητα (ισόγειο, αιθ. 5). Με οκτώ μεγάλα θεματικά σύνολα, καλύπτονται ποικίλες εκδοχές της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής στη Μακεδονία από τα αρχαϊκά χρόνια -όταν δημιουργήθηκε το ανεξάρτητο μακεδονικό βασίλειο- έως και τους αυτοκρατορικούς χρόνους (1ος-4ος αι. μ.Χ.), όταν η Μακεδονία αποτέλεσε επαρχία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα ευρήματα προέρχονται κυρίως από ανασκαφές σε περιοχές της κεντρικής Μακεδονίας.
• Θεσσαλονίκη, Μακεδονίας μητρόπολη (ισόγειο, αιθ. 6). Παρουσιάζονται ιστορικές και αρχαιολογικές πληροφορίες για την πόλη από την ίδρυσή της το 315 π.Χ. Επίσης, ανασυγκροτείται εν μέρει αρχαϊκός ιωνικός ναός, άγνωστης αρχικής θέσης, που κατά τη ρωμαιοκρατία μεταφέρθηκε στην περιοχή των Ιερών της Θεσσαλονίκης. • Ο χρυσός των Μακεδόνων (ισόγειο, αιθ. 7). Περιλαμβάνει εξαιρετικής τέχνης εκθέματα (διαδήματα, στεφάνια, δακτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια κ.ά.) κυρίως από νεκροταφεία των αρχαϊκών και των κλασικών χρόνων, ενώ παρουσιάζει και όλη τη διαδικασία επεξεργασίας ευγενών μετάλλων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συλλογή χρυσών στεφανιών, ενώ ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν και ορισμένα μοναδικά αντικείμενα, όπως ο κρατήρας και ο πάπυρος του Δερβενίου (4ος αι. π.Χ.). • Αγρός-Οικία-Κήπος-Τόπος (αυλή). Περιλαμβάνει αρχαιότητες από τον 2ο-4ο αι. μ.Χ. και απαρτίζεται από δύο ενότητες: στην πρώτη, αναπλάθεται υποθετικά τμήμα νεκροταφείου με ευρήματα, σαρκοφάγους και βωμούς και στη δεύτερη αναπαριστάται ένα ελληνορωμαϊκό σπίτι, όπου εκτίθενται ψηφιδωτά δάπεδα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης. • Προϊστορική Μακεδονία (υπόγειο, αιθ. 11). Εκτίθενται αντικείμενα σχετικά με την έναρξη του παραγωγικού σταδίου του ανθρώπου στη Μακεδονία (κυνήγι, αλιεία, γεωργία, κτηνοτροφία, υφαντική, μεταλλουργία, κ.ά.), καθώς και εκμαγεία κρανίων του Μακεδονικού Ουρανοπίθηκου, πρώιμου ανθρωποειδούς και του ανθρώπων του σπηλαίου των Πετραλώνων. • Περιοδικές εκθέσεις. Κάθε χρόνο, το μουσείο διοργανώνει μία μεγάλη θεματική έκθεση και 2-5 μικρότερες, που καλύπτουν ιδιαίτερα ζητήματα της καθημερινότητας των Μακεδόνων σε συνάρτηση με τον ελληνικό αλλά και μεσογειακό χώρο.
Μουσείο Ρωμαϊκής Αγοράς
Μικρό αλλά πολύ ενδιαφέρον μουσείο, που εγκαινιάστηκε το 2010. Στον προθάλαμο παρουσιάζεται το ιστορικό των ανασκαφών στην περιοχή και στοιχεία για τις εργασίες ανέγερσης του μουσείου, ενώ στην κύρια αίθουσα η ιστορία του χώρου από τα ελληνιστικά χρόνια μέχρι τον 4ο αι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν το ελληνιστικό βαλανείο, το αρχαίο πορνείο και η κρήνη που σχετίζεται με τη «Στοά των Ειδωλίων» («μαγεμένες»). Ακόμα, εκτίθενται ευρήματα που σχετίζονται με την ιστορία της περιοχής από την Τουρκοκρατία έως την πυρκαγιά του 1917. Τα εκθέματα πλαισιώνουν επεξηγηματικά κείμενα και φωτογραφίες.
Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
Από τα πιο σύγχρονα μουσεία στην Ελλάδα και από τα σημαντικότερα του είδους του στον κόσμο, προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα του βυζαντινού πολιτισμού. Μέσα από 2.900 αριστουργηματικά εκθέματα, στα οποία συγκαταλέγονται τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, εικόνες, μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη, ολόκληροι παλαιοχριστιανικοί τάφοι, εκκλησιαστικά σκεύη, είδη προσωπικού στολισμού, αλλά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης και εργαλεία διαφόρων επαγγελματιών, παρουσιάζονται όψεις της καθημερινής ζωής, της τέχνης και του πολιτισμού του Βυζαντίου από την πρωτοβυζαντινή μέχρι τη μεταβυζαντινή περίοδο. Η έκθεση είναι οργανωμένη χρονολογικά, με τις παρακάτω θεματικές ενότητες: • Παλαιοχριστιανική ή πρωτοβυζαντινή περίοδος (4ος-7ος αι.). Περιλαμβάνει τις ενότητες «Ο παλαιοχριστιανικός ναός» (αίθ. 1) που παρουσιάζει τη γενική μορφή και τα επί μέρους στοιχεία των ναών της περιόδου, «Παλαιοχριστιανική πόλη και κατοικία» (αιθ. 2) για τη δημόσια και ιδιωτική ζωή των ανθρώπων κατά την εποχή αυτή και «Από τα Ηλύσια Πεδία στο χριστιανικό παράδεισο» (αιθ. 3) με θέμα την ταφή των νεκρών και τα κοιμητήρια της παλαιοχριστιανικής περιόδου. • Μεσοβυζαντινή περίοδος (8ος-12ος αι.). Περιλαμβάνει τις ενότητες «Από την Εικονομαχία στη λάμψη των Μακεδόνων και των Κομνηνών» (αίθ. 4) όπου παρουσιάζεται η τέχνη και ο πολιτισμός της μεσοβυζαντινής περιόδου, «Οι δυναστείες των βυζαντινών αυτοκρατόρων» (αιθ. 5) με την έκθεση εποπτικού υλικού για τις αυτοκρατο
ρικές δυναστείες από τον Ηράκλειο (610-641) μέχρι τους Παλαιολόγους (1261-1453) και «Το βυζαντινό κάστρο» (αιθ. 6) με θέμα τη δημιουργία και οργάνωση του κάστρου την περίοδο αυτή. • Υστεροβυζαντινή περίοδος (1204-1453). Περιλαμβάνει την ενότητα «Το λυκόφως του Βυζαντίου» (αιθ. 7) για τους τελευταίους αιώνες της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ανάμεσα στις δύο αλώσεις της Κωνσταντινούπολης, το 1204 από τους Λατίνους και το 1453 από τους Οθωμανούς Τούρκους. • Μεταβυζαντινή περίοδος (1453-19ος αι.). Περιλαμβάνει την ενότητα «Το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο – Η βυζαντινή κληρονομιά στους χρόνους μετά την Άλωση» (αιθ. 10). • Ιδιωτικές συλλογές. Περιλαμβάνουν τη Συλλογή Ντ. Παπαστράτου (αιθ. 8), με 210 σπάνια έργα ορθόδοξων θρησκευτικών χαρακτικών και τη Συλλογή Δ. Οικονομόπουλου (αιθ. 9) με 1.460 έργα κάθε είδους (νομίσματα, κεραμικά, εικόνες κ.ά.). • Ανακαλύπτοντας το παρελθόν. Στην αιθ. 11 παρουσιάζονται οι ανασκαφές στην πόλη και οι διαδικασίες δημιουργίας και λειτουργίας ενός αρχαιολογικού μουσείου. • Περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις. Κατά καιρούς, το Μουσείο διοργανώνει σημαντικές περιοδικές εκθέσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις, οι περισσότερες από τις οποίες συνδέονται με τη βυζαντινή κληρονομιά της Θεσσαλονίκης και της βόρειας Ελλάδας.
Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης και λειτουργεί από το 1997, προβάλλοντας την Σεφαραδίτικη κληρονομιά στη Θεσσαλονίκη από τον 15ο αι. Περιλαμβάνει Κέντρο Ερευνών και Μελέτης της Ιστορίας των Εβραίων της πόλης, πλούσια βιβλιοθήκη και Οπτικοακουστικό Κέντρο. Οι μόνιμες εκθέσεις κατανέμονται σε τέσσερις ενότητες: • Εβραϊκή νεκρόπολις (ισόγειο). Εκτίθενται ταφόπλακες και επιτύμβιες στήλες από τη μεγάλη εβραϊκή νεκρόπολη που εκτείνονταν ανατολικά από τα τείχη της πόλης. Σειρά φωτογραφιών απεικονίζει το νεκροταφείο, όπως ήταν το 1914. • Εβραϊκή ιστορία (α’ όρο- φος). Καταλαμβάνει τον κεντρικό χώρο του ορόφου και παρουσιάζει την ιστορία της εβραϊκής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη ως τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. • Λαογραφία (α’ όροφος). Παρουσίαση μέσω πλούσιων εκθεμάτων μιας συνολικής εικόνας της θρησκευτικής και καθημερινής ζωής των Εβραίων της πόλης. • Ολοκαύτωμα. Ειδικός εκθεσιακός χώρος, αφιερωμένος στη γενοκτονία των περίπου 49.000 μελών της ισραηλιτικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, που εκτοπίστηκαν στα στρατόπεδα Άουσβιτς και Μπέργκεν Μπέλσεν όπου και εξοντώθηκαν. • Φωτογραφικές εκθέσεις. Το μουσείο παρουσιάζει ενδιαφέρουσες φωτογραφικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων και αυτή του Σ. Μάρκς: «Θεσσαλονίκη, Μητρόπολη του Σεφαραδισμού».
Πολεμικό Μουσείο
Παρουσιάζει εκθέματα (στολές, όπλα, χάρτες, ομοιώματα πολεμικών πλοίων, έγγραφα, παράσημα κ.λπ.), που συνδέονται με τα σημαντικότερα γεγονότα της νεότερης ελληνικής ιστορίας από την Επανάσταση του 1821 ως την απελευθέρωση από τις δυνάμεις κατοχής, το 1944. Στον προαύλιο χώρο εκτίθενται τεθωρακισμένα οχήματα, μαχητικά αεροπλάνα και τορπίλες που χρησιμοποίησε στο παρελθόν ο ελληνικός στρατός.
Μουσείο Κεμάλ Ατατούρκ
Εκτείνεται σε δύο ορόφους: στον 1ο, βρίσκεται το σαλόνι, το δωμάτιο καθημερινής χρήσης, το δωμάτιο της μητέρας του Κεμάλ Ατατούρκ και η κουζίνα. Στον 2ο, το δωμάτιο στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ, ενώ σε άλλους χώρους εκτίθενται τα προσωπικά του αντικείμενα και έγγραφα από το σχολείο του. Το μεγαλύτερο μέρος της επίπλωσης είναι αυθεντικό, ενώ στους τοίχους είναι αναρτημένες φωτογραφίες από διάφορες φάσεις της ζωής του.
Λαογραφικό κι Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας Θράκης
Ιδρύθηκε το 1957 ως Λαογραφικό Μουσείο Βορείου Ελλάδος και το 1993 έλαβε το σημερινό του όνομα. Διαθέτει 20.000 αντικείμενα από τη Μακεδονία και τη Θράκη, που καλύπτουν κυρίως την περίοδο 1860-1960, σημαντικό λαογραφικό αρχείο (φωτογραφίες, χάρτες, δίσκους ήχου και εικόνας κ.ά.), καθώς και ειδική βιβλιοθήκη. Στα εκθέματά του περιλαμβάνονται λαϊκές φορεσιές, κεντήματα, υφαντά, έργα μικροτεχνίας και ξυλοτεχνίας, λαϊκά μουσικά όργανα, ξύλινα και χάλκινα οικιακά σκεύη, φιγούρες του Θεάτρου Σκιών κ.ά.
Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Ιδρύθηκε το 1997 και πυρήνας του είναι η Συλλογή Κωστάκη, η οποία περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά δείγματα του καλλιτεχνικού ρεύματος της Ρωσικής Πρωτοπορίας, που άνθισε τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου αι. Απαρτίζεται από 1.277 έργα τέχνης (πίνακες ζωγραφικής, σχέδια, κατασκευές, κεραμικά κ.ά.) σημαντικών Ρώσων καλλιτεχνών, όπως οι K. Malevich, V. Kandinsky, L. Popova, A. Rodchenko, I. Kliun, V. Stepanova, N. Udaltsova, M. Matiushin, κ.ά. και αποτελεί μία από τις πλουσιότερες στην κατηγορία της στον κόσμο. Το Μουσείο διαθέτει, επίσης, πλούσιο αρχειακό υλικό για τη Ρωσική Πρωτοπορία, και αξιόλογη συλλογή έργων σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών (Κ. Γιαννάκος, Στ. Αντωνάκος, Γ. Βακαλό κ.ά.), ενώ, κατά καιρούς, διοργανώνει σημαντικές περιοδικές εκθέσεις. Αυτοτελές τμήμα του Μουσείου αποτελεί το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (λιμάνι), στους χώρους του οποίου πραγματοποιούνται περιοδικές εκθέσεις Ελλήνων και ξένων εικαστικών, εκπαιδευτικά προγράμματα για ενήλικες και παιδιά, καθώς και παράλληλες εκδηλώσεις (ημερίδες, workshops κ.λπ.).
Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Δημιουργήθηκε το 1997, με την ευκαιρία των εκδηλώσεων για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και συνδέεται στενά με την παράδοση της πόλης, στην οποία από το 1960 διοργανώνεται το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Στα εκθέματά του, που κατανέμονται σε έξι χρονικές ενότητες («Αδελφοί Μανάκια», «1900-1940», «1940-1960», «1960-1970», «1970-1990» και «1990 και εντεύθεν») παρουσιάζοντας την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων σπάνιες κινηματογραφικές μηχανές, παλιές ταινίες, φωτογραφικό υλικό για Έλληνες
Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης (Δ.Ε.Θ.) - HELEXPO
Από το 1926 έως σήμερα έχει αναδειχθεί ως η σημαντικότερη εμπορική έκθεση στα Βαλκάνια και θεσμός για την πόλη. Εγκαινιάζεται κάθε Σεπτέμβριο και αποτελεί μείζον οικονομικό γεγονός, προβάλλοντας διεθνώς τα επιτεύγματα της ελληνικής βιομηχανίας και επιχειρηματικότητας. Εδώ λειτούργησε ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός της νοτιοανατολικής Ευρώπης (1926) και η τηλεόραση στην Ελλάδα (μέσα δεκαετίας 1960), ενώ από τη δεκαετία του 1960, η Δ.Ε.Θ. καθιέρωσε το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (1960) και το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης (από το 1962).Το 1999 διασπάστηκε σε δύο εταιρείες, τη Δ.Ε.Θ. Α.Ε. και την HELEXPO Α.Ε., η οποία διοργανώνει περισσότερες από 20 κλαδικές εκθέσεις (ένδυση, έπιπλο, περιβάλλον, μεταφορές, τουρισμός, τεχνολογία, τρόφιμα, υπηρεσίες κ.λπ.), που πραγματοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Στην έκθεση συμμετέχουν πολυάριθμες ελληνικές και ξένες εταιρείες και φορείς, ενώ κάθε χρόνο τις εγκαταστάσεις της επισκέπτονται περισσότεροι από 2 εκ. άνθρωποι. Πληροφορίες: Εγνατία 154 τηλ.: 2310 291.530, 2310 291.111
website: www.helexpo.gr
Διεθνής Εκθεση Βιβλίου
Πραγματοποιείται κάθε άνοιξη στις εκθεσιακές εγκαταστάσεις της HELEXPO-Δ.Ε.Θ. και έχει καθιερωθεί ως το ετήσιο ραντεβού για επαγγελματίες και φίλους του βιβλίου. Παρουσιάζεται η σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή των Ελλήνων και ξένων εκδοτών, ενώ στις εκδηλώσεις της συγκαταλέγονται ειδικά αφιερώματα σε συγγραφείς και λογοτεχνικά είδη με παρουσιάσεις βιβλίων και ανοικτές συζητήσεις με δημιουργούς, ο θεσμός της τιμώμενης χώρας, επαγγελματικές συναντήσεις, η «Παιδική Γωνιά», η «Γωνιά των Εφήβων» και η «Γωνιά της Φιλαναγνωσίας». Πληροφορίες: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, Αθαν. Διάκου 4 Αθήνα τηλ.: 210 92.00.300 website: www.ekebi.gr και www. thessalonikibookfair.com Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (Ε.Μ.Σ.). Από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς φορείς της Θεσσαλονίκης έχει ως σκοπό τη συλλογή, συντήρηση, μελέτη και προβολή γλωσσολογικών, ιστορικών, παραδοσιακών και αρχαιολογικών αρχείων, που σχετίζονται με την ιστορία της Μακεδονίας. Διαθέτει πλούσια βιβλιοθήκη, Πινακοθήκη, ενώ στις δραστηριότητές τις περιλαμβάνονται εκδηλώσεις, επιστημονικά συνέδρια και εξειδικευμένες εκδόσεις. Πληροφορίες: Εθνικής Αμύνης 4 τηλ.: 2310 271.195 website: www.ems.gr
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε.).
Ιδρύθηκε το 1961 και αποτελεί τον μεγαλύτερο πολιτιστικό οργανισμό της βόρειας Ελλάδας και έναν από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Διαθέτει Παιδική Σκηνή, τη χορευτική ομάδα «Αέναον Χοροθέατρο» (ιδρύθηκε το 1982) και Δραματική Σχολή (ιδρύθηκε το 1973), ενώ από το 1997 λειτουργεί ως αυτοτελές τμήμα του η Όπερα Θεσσαλονίκης. Έδρα του είναι το θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, ενώ δίνει παραστάσεις ακόμα στο Βασιλικό Θέατρο, στη σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» και το Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών, καθώς και στα υπαίθρια θέατρα Δάσους και Γης. Πληροφορίες: Εθνικής Αμύνης 2 τηλ.: 2315 200.000, 2315 200.200 (ταμεία) website: www.ntng.gr
Νυχτερινή Διασκέδαση
Η Θεσσαλονίκη φημίζεται για την έντονη νυκτερινή ζωή και τις απεριόριστες επιλογές που προσφέρει. Κάποιοι, μάλιστα, υποστηρίζουν πως στην πραγματικότητα πρόκειται για την ελληνική «πρωτεύουσα» της διασκέδασης, αφού από εδώ ξεκίνησαν τις τελευταίες δεκαετίες πολλές από τις τάσεις και τις νέες μόδες, που κατόπιν υιοθετήθηκαν σε όλη την επικράτεια. Τα σκήπτρα κρατούν τα πολυάριθμα μπαρ (συχνά με πρωτοποριακό design), οι ταβέρνες, τα ουζερί αλλά και τα μοντέρνα εστιατόρια, τα κέντρα με ζωντανή ελληνική μουσική και ιδιαίτερα με ρεμπέτικο -χαρακτηριστικό είδος της ελληνικής λαϊκής μουσικής, που παρουσίασε αξιοσημείωτη άνθηση στην πόλη- τα παραθαλάσσια κλαμπ και οι μουσικές σκηνές. Στο κέντρο της πόλης, δημοφιλές σημείο νυχτερινής διασκέδασης παραμένουν από τις αρχές του 1990 τα Λαδάδικα με την παρακείμενη οδό Καλαποθάκη τα καφέ και τα μπαρ στην Παλιά Παραλία και τα μοντέρνα εστιατόρια και μπαρ που λειτουργούν στις ιστορικές στοές της πόλης. Ακόμα, σταθερά σημεία αναφοράς παραμένουν οι ταβέρνες στις παραδοσιακές αγορές της πόλης, τα μπαρ και τα μικρά κομψά εστιατόρια στους σύγχρονους εμπορικούς δρόμους της και η περιοχή των οδών Ζεύξιδος και Ικτίνου . Οι πολυάριθμοι φοιτητές που ζουν στην πόλη προτιμούν την περιοχή γύρω από την πλατεία Ναυαρίνου , τη Ροτόντα και την οδό Αγγελάκη , καθώς και το Μπιτ-Παζάρ με τους γύρω δρόμους .Εναλλακτικά στέκια (ταβέρνες, ουζερί, μικρά καφέ-μπαρ), ιδιαίτερα προσφιλή στους Θεσσαλονικείς, βρίσκονται επίσης στην Άνω Πόλη . Τα τελευταία χρόνια, σε επίκεντρο της νυκτερινής διασκέδασης έχει αναδειχθεί η περιοχή της οδού Βαλαωρίτου , που τις βραδινές ώρες -ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες- κατακλύζεται από κόσμο, τραπέζια και ποικίλες μουσικές επιλογές! Δυτικά του λιμανιού (περιοχή Σφαγείων) λειτουργούν μεγάλα κέντρα διασκέδασης με ζωντανή ελληνική μουσική (τα λεγόμενα «μπουζούκια») και τα μεγαλύτερα κλαμπ της πόλης, όπως και ιδιαίτερα γνωστοί πολυχώροι πολιτισμού. Τα περισσότερα από τα κέντρα και τα κλαμπ αυτά, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μεταφέρονται στην περιοχή του αεροδρομίου, όπου λειτουργούν σε υπαίθριους χώρους. Επίσης, ιδιαίτερα προσφιλείς στους Θεσσαλονικείς είναι η Καλαμαριά και λίγο μακρύτερα η Περαία . Όμως, εκτός από επιλογές διασκέδασης, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους η πόλη προσφέρει και μεγάλη ποικιλία καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, που πραγματοποιούνται στο Μέγαρο Μουσικής, το Βασιλικό Θέατρο , το Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών τη Μονή Λαζαριστών , το Θέατρο Δάσους και το Θέατρο Γης (βλ. σελ. 48), σε μουσεία αλλά και μικρότερους χώρους πολιτισμού, καθώς και στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου, της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου, του Φεστιβάλ «Δημήτρια» , καθώς και άλλων ειδικότερων θεσμών που διοργανώνονται από ιδιώτες ή φορείς της πόλης. Τέλος, στο 12ο χλμ. της οδού Θεσσαλονίκης-Αεροδρομίου βρίσκεται το Regency Casino Θεσσαλονίκης, που λειτουργεί όλο το 24ωρο. Η είσοδος επιτρέπεται σε όσους έχουν συμπληρώσει το 21ο έτος με επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου (τηλ. 2310 491.234, website: www.regencycasinos.gr).
Στη Θεσσαλονίκη με παιδιά
Η Θεσσαλονίκη φημίζεται για την έντονη νυκτερινή ζωή και τις απεριόριστες επιλογές που προσφέρει. Κάποιοι, μάλιστα, υποστηρίζουν πως στην πραγματικότητα πρόκειται για την ελληνική «πρωτεύουσα» της διασκέδασης, αφού από εδώ ξεκίνησαν τις τελευταίες δεκαετίες πολλές από τις τάσεις και τις νέες μόδες, που κατόπιν υιοθετήθηκαν σε όλη την επικράτεια. Τα σκήπτρα κρατούν τα πολυάριθμα μπαρ (συχνά με πρωτοποριακό design), οι ταβέρνες, τα ουζερί αλλά και τα μοντέρνα εστιατόρια, τα κέντρα με ζωντανή ελληνική μουσική και ιδιαίτερα με ρεμπέτικο -χαρακτηριστικό είδος της ελληνικής λαϊκής μουσικής, που παρουσίασε αξιοσημείωτη άνθηση στην πόλη- τα παραθαλάσσια κλαμπ και οι μουσικές σκηνές. Στο κέντρο της πόλης, δημοφιλές σημείο νυχτερινής διασκέδασης παραμένουν από τις αρχές του 1990 τα Λαδάδικα με την παρακείμενη οδό Καλαποθάκη τα καφέ και τα μπαρ στην Παλιά Παραλία και τα μοντέρνα εστιατόρια και μπαρ που λειτουργούν στις ιστορικές στοές της πόλης. Ακόμα, σταθερά σημεία αναφοράς παραμένουν οι ταβέρνες στις παραδοσιακές αγορές της πόλης, τα μπαρ και τα μικρά κομψά εστιατόρια στους σύγχρονους εμπορικούς δρόμους της και η περιοχή των οδών Ζεύξιδος και Ικτίνου . Οι πολυάριθμοι φοιτητές που ζουν στην πόλη προτιμούν την περιοχή γύρω από την πλατεία Ναυαρίνου , τη Ροτόντα και την οδό Αγγελάκη , καθώς και το Μπιτ-Παζάρ με τους γύρω δρόμους .Εναλλακτικά στέκια (ταβέρνες, ουζερί, μικρά καφέ-μπαρ), ιδιαίτερα προσφιλή στους Θεσσαλονικείς, βρίσκονται επίσης στην Άνω Πόλη . Τα τελευταία χρόνια, σε επίκεντρο της νυκτερινής διασκέδασης έχει αναδειχθεί η περιοχή της οδού Βαλαωρίτου , που τις βραδινές ώρες -ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες- κατακλύζεται από κόσμο, τραπέζια και ποικίλες μουσικές επιλογές! Δυτικά του λιμανιού (περιοχή Σφαγείων) λειτουργούν μεγάλα κέντρα διασκέδασης με ζωντανή ελληνική μουσική (τα λεγόμενα «μπουζούκια») και τα μεγαλύτερα κλαμπ της πόλης, όπως και ιδιαίτερα γνωστοί πολυχώροι πολιτισμού. Τα περισσότερα από τα κέντρα και τα κλαμπ αυτά, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μεταφέρονται στην περιοχή του αεροδρομίου, όπου λειτουργούν σε υπαίθριους χώρους. Επίσης, ιδιαίτερα προσφιλείς στους Θεσσαλονικείς είναι η Καλαμαριά και λίγο μακρύτερα η Περαία . Όμως, εκτός από επιλογές διασκέδασης, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους η πόλη προσφέρει και μεγάλη ποικιλία καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, που πραγματοποιούνται στο Μέγαρο Μουσικής, το Βασιλικό Θέατρο , το Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών τη Μονή Λαζαριστών , το Θέατρο Δάσους και το Θέατρο Γης, σε μουσεία αλλά και μικρότερους χώρους πολιτισμού, καθώς και στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου, της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου, του Φεστιβάλ «Δημήτρια» , καθώς και άλλων ειδικότερων θεσμών που διοργανώνονται από ιδιώτες ή φορείς της πόλης. Τέλος, στο 12ο χλμ. της οδού Θεσσαλονίκης-Αεροδρομίου βρίσκεται το Regency Casino Θεσσαλονίκης, που λειτουργεί όλο το 24ωρο. Η είσοδος επιτρέπεται σε όσους έχουν συμπληρώσει το 21ο έτος με επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου (τηλ. 2310 491.234, website: www.regencycasinos.gr).
