Έκθεση Ζωγραφικής στο Pillow Urban Stay;
Η τέχνη, ο πολιτισμός και η διάδοσή τους ήταν από την πρώτη στιγμή
στις βασικές επιδιώξεις του ξενοδοχείου μας. Δίπλα σε όλες τις
υπόλοιπες πολιτιστικές δράσεις που έχουμε διοργανώσει,
συναντήθηκαν οι δρόμοι μας με τη Ζωή Τζήμητρα, αρχιτέκτονα και
εικαστικό από την περιοχή του Κιλκίς, η οποία ασχολείται με τη
ζωγραφική και το κολλάζ εδώ και 12 χρόνια. Μέσα από τις γραμμές
και τα χρώματα και εμπνεόμενη από τον άνθρωπο και τη φύση,
αποτυπώνει εικόνες, σκέψεις, διαδρομές με τον δικό της ιδιαίτερο
τρόπο, απολαμβάνοντας τη χαρά της δημιουργίας.
Αυτή η χαρά συνάντησε την δική μας αγάπη για κάθε μορφή τέχνης,
αφού άλλωστε μέσα από τις δράσεις του Pillow Act προσπαθούμε να
φέρνουμε στο προσκήνιο και να προωθούμε τον πολιτισμό σε όλες
του τις εκφάνσεις. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα μιας έκθεσης ζωγραφικής
έργων της ίδιας στο χώρο του Pillow Urban Stay με τίτλο “Cartes
Postales” · μέσα από την έκθεση αυτή, που θα διαρκέσει από τις 2
Σεπτεμβρίου μέχρι τις 5 Νοεμβρίου, θα έχουμε την ευκαιρία να
απολαύσουμε 30 έργα ακουαρέλας της Τζήμητρα εμπνευσμένα από
ταξίδια και αναμνήσεις της, δοσμένα με της δικιά της ιδιαίτερη
τεχνοτροπία.
Προκειμένου, λοιπόν, να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τόσο το έργο
όσο και τη ζωή της κυρίας Τζήμητρα, της απευθύναμε 9+1ρωτήσεις
τις οποίες μας απάντησε με μεγάλη χαρά!
Είστε έτοιμοι να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτήν;
1. Αρχικά, πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συνειδητά με την τέχνη;
Νιώθατε από την αρχή πως θα είναι αυτό κάτι που θα σας
καθορίσει;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζωγράφιζα, ήμουν η
κλασσική μαθήτρια που γέμιζε το θρανίο με καρικατούρες των
καθηγητών. Ωστόσο, καταλύτης υπήρξαν οι σπουδές μου στην
Αρχιτεκτονική, όπου πέρα της ενασχόλησης μου με τα εικαστικά στο
πλαίσιο του προγράμματος της σχολής, ήρθα σε επαφή και με την
ιστορία και τη θεωρία της τέχνης.Αργότερα, γύρω στο 2010, η
ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική έγινε συνειδητά πιο εντατική
καθώς συνειδητοποίησα πως μου ήταν αναγκαία για την έκφραση
και λειτουργία μου, ρόλο τον οποίο εξακολουθεί να διατηρεί μέχρι
σήμερα.
2. Η ενασχόληση με την τέχνη συνειδητά, ειδικά στην χώρα μας,
είναι ένας δύσκολος δρόμος για να ακολουθήσει κάποιος/α. Με τι
πιστεύετε πως πρέπει να οπλιστεί κάποιος για να τα καταφέρει;
Κυρίως επιμονή και όραμα θα έλεγα ότι χρειάζεται. Μετά τη
συνειδητοποίηση της ανάγκης της έκφρασής μου μέσα από τη
ζωγραφική, η πορεία υπήρξε μονόδρομος.
3. Έχετε αναφέρει παλιότερα πως στα 17 σας γνωρίσατε τη μαγεία
της ανάγνωσης και της βιβλιοθήκης και βυθιστήκατε σε αυτήν.
Νιώθετε πως όσο περνάνε τα χρόνια, το βιβλίο και η ανάγνωσή
του κερδίζει ή χάνει οπαδούς;
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως σήμερα κυριαρχεί η εικόνα και η
ευκολία της ψηφιακής ζωής, κάτι που μας έχει απομακρύνει από
λιγότερο εύχρηστες μορφές επικοινωνίας και σύνθετα αφομοιώσιμες
προσλαμβάνουσες. Ωστόσο, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι η
ανάγκη να μεταδώσεις μία ιστορία, να αναλύσεις μία ιδέα, ή μία
σκέψη έχει ατονήσει ή μειωθεί σήμερα και το αντίστροφο βέβαια του
να προσλάβεις. Βλέπω, για παράδειγμα,βιβλία που προωθούνται
πρώτα στον ψηφιακό κόσμο με σελίδες, προφίλ και αποσπάσματα και
κατόπιν εκδίδονται, κάτι που με κάνει να ελπίζω ότι το βιβλίο πάντα
θα κερδίζει οπαδούς με κάθε μέσον.
4. Μία ζωή χωρίς καμία μορφή τέχνης: πώς τη φαντάζεστε και με
ποιο χρώμα θα την παρομοιάζατε;
Α…μου περιγράφετε μία έρημο. Το απέραντο μπεζ θα έλεγα.
5. Αν δεν μπορούσατε πια αν ασχοληθείτε με τη ζωγραφική, με
ποια μορφή τέχνης θα θέλατε να καταπιαστείτε;
Ομολογώ ότι δεν έχω σκεφτεί το να σταματήσω να ασχολούμαι με
τη ζωγραφική. Αλλά θα σας απαντούσα με τη συγγραφή, που
άλλωστε είναι κι αυτή ένας τρόπος σύνθεσης εικόνων και
συναισθημάτων. Μου αρέσει πολύ η ποίηση, και γράφω πού και πού.
6. Πόσο σημαντική πιστεύετε πως είναι η ενασχόληση και η τριβή
των παιδιών με την τέχνη από μικρή ηλικία; Τι έχει να κερδίσει η
κοινωνία από αυτό;
Τι ωραία ερώτηση!
Επιτρέψτε μου να σας απαντήσω με την ιδιότητα της δασκάλας
καθώς τα δύο τελευταία χρόνια έχω τη χαρά να κάνω κάποια
μαθήματα ζωγραφικής σε παιδιά και εφήβους στον Σύλλογο της
Τέχνης Κιλκίς.
Είναι θεμελιώδης –όχι απλά σημαντική- η ενασχόληση και η τριβή
των παιδιών με την τέχνη· ειδικά σήμερα που τα παιδιά γίνονται
δέκτες τόσων δεδομένων, αμφίβολης αξιοπιστίας και πολλές φορές
αντικρουόμενων, η ανάγκη του καταφυγίου της τέχνης που θα τα
βοηθήσει στο να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν με έναν υγιή
και δημιουργικό τρόπο, ενώ παράλληλα εξισορροπούν και
αναπτύσσουν το ταλέντο και τη φαντασία τους. Πιστεύω πως το παιδί
αποκτά μέσω της τέχνης χαρούμενη καθημερινότητα και ισχυρή
αυτοπεποίθηση.
7. Η τεχνοτροπία με την οποία δημιουργείτε τα έργα σας είναι
ιδιαίτερα χαρακτηριστική, γεγονός που τα κάνει αναγνωρίσιμα
μεταξύ άλλων. Θα θέλατε να πειραματιστείτε και με κάτι τελείως
διαφορετικό;
Φυσικά! Θέλω να μάθω, να εξελιχθώ. Πιστεύω πως ο άνθρωπος
μόνο μέσω της εξέλιξής του ζει, αλλιώς επιβιώνει απλά.
8. Αν είχατε τη δυνατότητα, τι αλλαγές θα θέλατε να επιφέρετε
στον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται (αν διδάσκεται κιόλας πολλές
φορές) η τέχνη, και κυρίως η εικαστική, στα ελληνικά σχολεία;
Στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε περιορίσει την εκπαίδευση στο
στενό πλαίσιο των μαθημάτων των Πανελληνίων Εξετάσεων, που
έχουν ως στόχο τον άνετο μελλοντικό βιοπορισμό. Ενώ η εκπαίδευση
θα έπρεπε να μορφώνει, να δίνει δηλαδή μορφή, αναπτύσσοντας την
έκφραση και διευρύνοντας τις γνώσεις.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ενασχόληση με την τέχνη αναπτύσσει
την προσωπικότητα του παιδιού και οδηγεί στη δημιουργία ενός
ισορροπημένου ενήλικα. Αυτός θα πρέπει να είναι και ο βασικός
γνώμονας του ελληνικού σχολείου.
9. Πώς φανταζόσασταν το μέλλον σας στα εφηβικά και πρώτα
ενήλικα χρόνια σας και πόσο κοντά έχετε βρεθεί σε αυτό;
Αν και η καθημερινότητα μας είναι ισοπεδωτική, με φρενήρεις
ρυθμούς και βιοποριστικά αδιέξοδα, νιώθω ευγνώμων που ζω μια
δημιουργική πορεία την οποία μοιράζομαι με τις κόρες μου και τους
αγαπημένους μου ανθρώπους, και αυτό ίσως αποτελεί το βασικό
κοινό με το όραμα των εφηβικών και πρώτων ενηλίκων χρόνων μου.
Εξακολουθώ να προσπαθώ για το όνειρό μου για μια καλύτερη και
πλήρη ζωή.
10. Και για το τέλος, ποιο θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της
τέχνης και η ενασχόληση με την τέχνη στα επόμενα χρόνια στις
επαρχιακές πόλεις της χώρας μας; Το βλέπετε δυσοίωνο ή όλο και
περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν ενδιαφέρον στην ενασχόληση
και την τριβή τους με αυτήν;
Δεν θεωρώ ότι ο άνθρωπος μπορεί να ξεφύγει από την
ενασχόληση με την τέχνη. Κυρίως γιατί έχουμε δει πως η
ανάγκη του γι’ αυτήν τον ώθησε να χορέψει, να
τραγουδήσει ή να χαράξει παραστάσεις στο εσωτερικό
μιας σπηλιάς
Από όσα ξέρω και βλέπω σήμερα στην επαρχία αναπτύσσεται ικανή
καλλιτεχνική δυναμική που όμως για να ανθίσει όπως μπορεί και
οφείλει χρειάζεται ώθηση από την κεντρική διοίκηση, απ’το κράτος.
Δεν αρκεί η ορμή του καλλιτέχνη, η προσπάθεια του επαρχιακού
πολιτιστικού συλλόγου με τα λίγα μέσα που διαθέτει. Χρειάζονται
ανοίγματα της κεντρικής διοίκησης προς αυτούς, χρειάζονται όλα
όσα συζητήσαμε πιο πριν, να αλλάξει το σχολείο, η νοοτροπία, να
δοθούν κίνητρα, να μεταφερθεί η ιδέα, η γνώση, η εμπειρία.
Τώρα, αφού γνωρίσαμε λίγο καλύτερα την Ζωή Τζημήτρα και το
έργο της, σας περιμένουμε, λοιπόν, όλες και όλους στον ισόγειο χώρο
του ξενοδοχείου μέχρι και τις 5 Νοεμβρίου, για να απολαύσετε την
έκθεση και να δείτε από κοντά τις μοναδικές cart postals που
εμπνέυστηκε η κυρία Τζημήτρα από τα ταξίδια της.
Σας περιμένουμε εκει!
